malam tu, kumpulan aku menjadi yang kedua masuk ke rumah kosong untuk "menyelamatkan mangsa" dengan berbekalkan breathing apparatus (B.A) yang sangat berat. kami tidak menggunakan oksigen tetapi hanya memakai mask dan pikul B.A untuk merasai bagaimana anggota bomba selamatkan mangsa.
5 orang satu kumpulan, ketua duduk depan, ija, bella n heddy kt tgh2 sebab dyorg tak pakai cermin mata jadi aku duduk paling belakang. ah! serupa je duduk mana pun sebab keadaan dalam tu memang gelap gelita hanya bertemankan flash kamera jurulatih je.

sangat menyeksakan ye kat dalam tu. memang sangat berat untuk aku pikul B.A tu tambahan lagi mask yang melekat kat muka tu sedikit sekali oksigen masuk. peduli apa! aku buka je mask tu, lemas aku masa tu. tangan kiri pegang tali, tangan kanan pegang mask akhirnya ada pulak tangan-tangan yang tarik B.A aku tu, nyaris-nyaris terpisah dengan orang depan(bella).
tengok gambar kat atas ni. aku tersangkut disini agak lama. yang ahli lain ok je. jurulatih tu cakap "langkah baik-baik jangan terus lompat je sebab tinggi tu" bayangkan B.A tu berat dibelakang nak naik lepas halangan tu pun susah, jadi jurulatih tu tolong tolak sikit B.A tu bagi senang naik. lepas tu nk turun pulak jadi masalah, kaki aku tak jejak tanah lagi..yang menggelikan hati aku, bella tolong dukung aku dari depan...hihihi=D aku peluk la dy kejap sampai kaki aku jejak..FUHH!! payah ye di situ...


halangan kat atas ni yang paling aku tak boleh lupa. sebab aku semua ahli terpaksa tunggu lama. nampak tembok ni tak tinggi tapi aku tersangkut disini. lebar yang kecik ni, kaki kanan aku tak lepas. aku tak tahulah kat belakang aku ada orang memerhatikan ke tidak, malu sangat sebab aku dah membuka langkah yang agak luas masa ni. dengan B.A aku yang tak lepas sebab tersangkut. aku berhenti menarik nafas kejap.huhu.
